Gdy rano dowiedziałam się o Ukrainie nie dotarło do mnie to, co usłyszałam. Popatrzyłam na zdjęcia w internecie i dalej nie docierało. Jakby samoczynnie włączył się mechanizm obojętności – „jak tego nie dopuszczę, jak nie będę o tym myśleć, to tego nie będzie, bo przecież to niemożliwe, żeby to było”. W ciągu dnia mechanizm ten zaczął topnieć i wtedy zdałam sobie sprawę przed czym tak naprawdę próbował mnie chronić. Nie tyle przed samą wojną i strachem przed nią, lecz przed tym, by ta wojna i wieści o niej nie odebrały mi nadziei i wiary w dobro, miłość, w ludzi, w ten świat, by nie odebrały wiary w to, co robię i sił do kontynuowania powołania.

Bo tak działa ZŁO – ono odbiera nadzieję, ono powoduje, że czujemy się bezsilni przy jego popisie siły, zapominamy KIM jesteśmy i KTO stoi za naszymi plecami, i że możemy znacznie więcej niż nam się wydaje. Dziś ZŁO zaszeptało do moich uszu: „I po co to wszystko..? Po co to uczenie ludzi jak siebie kochać…? Odpuść… Co Ty jedna możesz zrobić…? Wojny były i będą…”

I wtedy to poczułam. Poczułam jak działa ZŁO. Jak skłania do kapitulacji, poddania, odpuszczenia działania i jak słuchając go odcinamy się od ŹRÓDŁA. Tam na Ukrainie wkroczyły fizyczne wojska, tutaj w Polsce, coś próbowało wkroczyć w moje serce i je zająć. Bo ZŁO działa wielowymiarowo, wielopłaszczyznowo.

Dziś je wychwyciłam. I dziś ja do niego powiedziałam: „Dlatego tym bardziej będę nadal działać. Dlatego tym bardziej nadal będę wspierać i pomagać w tym, by kolejne i kolejne osoby odzyskiwały serca. I zamiast się zapaść w „A co ja mogę?” rozejrzę się i popatrzę – co jeszcze MOGĘ zrobić w tej sytuacji.”

Poczułam jak wraca energia, jak wraca ciepło, poczułam mocne bicie serca. O nie. Nie pozwolę, by ZŁO wkroczyło w mojej serce i jego suwerenność. Zamiast się poddawać, zamiast się wkurzać na agresora, wybieram skupić moją uwagę i energię na DOBRU, które mogę wnieść tam, gdzie jest potrzebne. I do tego Cię bardzo zachęcam.

Zapytaj swojego Serca – co ono pragnie zrobić w tej sytuacji? Nie z rozpaczy, wkurwu, bezsilności, lecz z MIŁOŚCI. Stańmy w MIŁOŚCI. Wnieśmy to, co nasze SERCA pragną wnieść w ten świat, taki jaki jest, zmęczony po pandemii, wstrząśnięty tym, co się dzieje na Ukrainie. Nasze SERCA wiedzą, nasze SERCA są połączone ze ŹRÓDŁEM. Niech popłynie DOBRO i MIŁOŚĆ.